Leven met een boeier

Leven met een boeier / Ewoud Bon***
PHOENIX 1973-1988

Sommige mensen doen rare dingen om zich te vermaken. Varen met traditionele schepen bijvoorbeeld. Je zou het kunnen noemen ‘zeilen met een handicap’, als je nagaat hoeveel geld en moeite het kost zo’n boot in goeie conditie te houden. Je ziet collega jachtslieden zorgeloos varen in fiberglas jachten zonder de eindeloze zorgen over lekken, lakwerk en rotte plekken. Efficiëntie en comfort, dat hebben ze: stahoogte in hun kajuit, geen angst voor kapseizen. Waarom, in ’s hemelsnaam, gaat iemand varen in traditionele schepen?

Misschien omdat het een ander gevoel geeft. Mijn boot is niet ‘mass-produced’, maar heeft een eigen persoonlijkheid die het karakter, de ervaring en het inzicht van zijn overleden bouwers met zich meedraagt. En we kunnen daarbij genieten van het voortbewegen door de wind op precies dezelfde manier waarop onze voorouders dat deden sinds de 17de eeuw.

Mijn boeier Phoenix was 84 jaar oud toen ik hem kocht. Een lange reeks eigenaren heeft hij aan boord gehad en vele anderen zal hij nog hebben na mijn tijd.

Ik werkte indertijd in het buitenland en de boeier was bedoeld om ermee te varen tijdens mijn jaarlijkse verlof in Nederland. Mijn vader Willem Bon had op zich genomen het schip te verzorgen tijdens de rest van de tijd en ermee te zeilen samen met de rest van de familie. Dit boek gaat over het onderhouden van en het zeilen met dit antieke boeierjacht, kortom, ons beider lasten en lusten ervan.

2017 | paperback met afbeeldingen in kleur | 358 pagina's